به گزارش قدس آنلاین، با حضور پائز در ایران، تمرینات تیم ملی والیبال جدی‌تر از گذشته دنبال می‌شود و حالا باید امیدوار بود این تیم بتواند به هدفی تقریبا محال یعنی رسیدن به سهمیه المپیک پاریس، برسد. هرچند روی کاغذ، والیبال ایران شانس کسب سهمیه دارد اما واقعیت‌ها چیز دیگری می‌گوید و تیم ملی باید به ۱۰ پیروزی دست پیدا کند تا بتواند مسافر پاریس شود که این تعداد پیروزی حتی برای تیم‌های بزرگ همچون برزیل و لهستان هم کاری بسیار سخت محسوب می‌شود.

با این حال توقع جامعه والیبال از ملی‌پوشان این تیم، تلاش حداکثری برای دفاع از حیثیت والیبال ایران است. بازیکنانی که در لیست نهایی تیم ملی قرار گرفته‌اند باید این نکته را در نظر داشته باشند که پوشیدن پیراهن این تیم، بزرگترین افتخار ممکن برای آنهاست. امروز لیست تیم ملی والیبال اعلام شد و مطابق پیش‌بینی‌ها برخی بازیکنان که هر چه دارند از بازی در تیم ملی بوده است، در این لیست ۳۰ نفره حضور ندارند.

این بازیکنان مصدومیت را بهانه کرده‌اند تا به تیم ملی نیایند؛ اما عجیب اینکه آنها تا آخرین بازی تیم‌شان در لیگ برتر و همچنین لیگ‌های بی‌کیفیت خارجی به میدان رفتند و هیچ خبری هم از مصدومیت آنها نبود!

به نظر می‌رسد واقعیت این است که آنها به دلیل ترس از مصدومیت در تیم ملی و اینکه نتوانند برای فصل بعد قراردادهای میلیاردی امضا کنند، به تیم ملی کشورشان پشت کردند. قطعا اگر تیم ملی شانس بیشتری برای صعود به المپیک داشت این بازیکنان چنین تصمیمی نمی‌گرفتند؛ چرا که حضور در المپیک می‌توانست پیشنهادهای باشگاهی بهتری برای آنها فراهم کند.

یادمان نرفته در دوره‌ای بازیکن مطرح تیم ملی والیبال به دلیل اینکه به آنها پاداش لیگ ملت‌ها داده نشد، خودش را به بیماری زد اما زمانی که پول به او رسید شفا پیدا کرد و برای تیم ملی به میدان رفت!

حالا دیگر نمی‌توان به سرمربی اسبق تیم ملی خرده گرفت. زمانی که بازیکنان باتجربه تمایلی به بازی برای این تیم نداشتند برخی عنوان کردند که دلیل این مسئله حضور بهروز عطایی روی نیمکت تیم ملی است. عجیب آنکه کسانی که حالا منتقد بازیکنانی شده‌اند که از حضور در تیم ملی امتناع کرده‌اند در آن زمان یا سکوت کردند یا به حمایت از بازیکنان انصرافی پرداختند.

مشکل جای دیگریست؛ همانجایی که به صورت سیستماتیک از بازیکن‌سالاری حمایت می‌شد. باید امیدوار بود این بار و در دوره ریاست میلاد تقوی دیگر خبری از بازیکن‌سالاری نباشد. بازیکنی که در دوره مربیگری عطایی به یکباره از همراهی تیم ملی امتناع کرد، نباید بار دیگر به این تیم دعوت می‌شد؛ اما هنوز هم فرصت کافی برای مقابله با این معضل هست؛ در غیر این صورت در روی همان پاشنه قبلی خواهد چرخید.